ارزیابی میزان آسیب پذیری ایران در مواجه با تغییر اقلیم

تغییر اقلیم، به هر گونه تغییر واضح و مشخص در الگوهای مورد انتظار برای وضعیت آب و هوایی، که در طولانی مدت در یک منطقه خاص یا برای کل اقلیم جهانی رخ دهد را گویند. این تغییرات به دلیل رخ دادهای غیر عادی در وضعیت آب و هوای زمین به‌وجود می‌آیند. ایران نیز همانند بسیاری از کشور‌ها در معرض پدیده‌های اقلیمی قرار دارد که این امر به نوبه خود باعث تشدید بحران‌ آب و خشکسالی خواهد شد. در این پژوهش جهت برآورد آسیب‌پذیری ایران، به تحلیل این مسئله در برابر پدیده تغییرات اقلیمی خواهیم پرداخت و برای این منظور شاخص آسیب‌پذیری این مقوله (CVI) در مقیاس استانی را بکار خواهیم برد. با به‌کارگیری نتایج این تحقیق راهکارهایی مناسب جهت افزایش سازگاری با شرایط تغییر اقلیم روشن خواهد شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می‌دهد که استان‌های همدان و البرز بیشترین میزان آسیب‌پذیری و به تبع آن کمترین قدرت سازگاری با تغییرات اقلیمی را نسبت به سایر استان‌ها دارا هستند. از سوی دیگر، استان‌های خوزستان و تهران به‌دلیل منابع آب غنی، نرخ با سوادی و صنعت از تولید ناخالص داخلی (GDP)، کمترین میزان آسیب‌پذیری نسبی را دارند. با توجه به وجود اختلافات زیاد در مقوله آسیب‌پذیری، تصمیم‌گیرندگان می‌توانند به توسعه خط مشی‌هایی‌ در مقیاس استانی بپردازند تا بدین وسیله کنترل بیشتری بر آسیب‌پذیری داشته باشند.